سرطان سینه شایع‌ترین نوع سرطان در بین بانوان و دومین علت مرگ و میر ناشی از سرطان است.
تشخیص به موقع این بیماری تا حد زیادی می‌تواند در روند درمان کمک کننده باشد.
نشانه‌ های این سرطان شامل توده در پستان، تغییر در شکل ظاهری، فرورفتگی ‌های کوچک پوستی، خروج مایع خونی یا سروزی از نوک پستان، نوک فرورفتهٔ پستان یا پوست قرمز و خشک (پوسته‌پوسته) سینه باشد.
در بیماران دچار متاستاز، دردهای استخوانی، تورم و بزرگی گره های لنفاوی، تنگی نفس یا زردی هم ممکن است دیده شود.

عوامل خطر سرطان سینه به دو دسته عوامل خطر غیر قابل اصلاح و عوامل خطر قابل اصلاح تقسیم می شود.

سن بالا: با افزایش سن خطر ابتلا به سرطان پستان افزایش می یابد.
بیش از 80 درصد تشخیص های سرطان پستان در زنان با سن 45 سال یا بیشتر است و میانگین سنی در تشخیص 62 سال است.
شناخت افزایش خطری که با افزایش سن بالا می رود، ممکن است افراد در معرض خطر را تشویق به روش هایی برای کاهش خطر جستجو کند.

جنس: این بیماری هر دو جنس را درگیر می کند، اما کمتر از یک درصد موارد شناخته شده را مردان تشکیل می دهند و اکثر آن در زنان رخ می دهد.

سابقه خانوادگی و جهش های ژنی: سابقه خانوادگی مثبت، خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهد.
در20- 30درصد مبتلایان به سرطان سینه سابقه خانوادگی وجود دارد. در صورت وجود بیماری یک طرفه در یکی از بستگان درجه یک قبل از یائسگی، خطر ابتلا در کل زندگی فرد، 30 درصد است.

وضعیت اقتصادی اجتماعی بالا: خطر سرطان سینه با وضعیت اقتصادی اجتماعی بالا مرتبط است.
زنان با وضعیت اقتصادی _اجتماعی بالاتر، تمایل دارند که بارداری را دیرتر شروع کنند و بچه های کمتری داشته باشند، که هر دو عامل به عنوان افزایش دهنده خطر سرطان سینه محسوب می شود.

سابقه هیپرپلازی در سینه: زنانی که از نظر بافت شناسی دارای یک سابقه قطعی بیماری خوش خیم پرولیفراتیو سینه هستند، در معرض افزایش خطر ابتلا به این نوع سرطان قرار دارند.
در حالی که زنانی که به دیگر انواع بیماری خوش خیم سینه مبتلا هستند، این افزایش خطر را ندارند.
بیماری خوش خیم پرولیفراتیو، یک تکثیر غیرعادی سلول ها در مجاری و لوبول های سینه را شامل می شود.

شاخص توده بدنی بالای 30: افزایش دریافت کالری در کودکی و نوجوانی وزن بدن را افزایش می دهد که می تواند منجر به قاعدگی زودرس و افزایش قد در بزرگسالی شود و هر دو آنها با افزایش خطر سرطان سینه مرتبط است.

الکل: مصرف الکل حتی به مقدار کم خطر سرطانسینه را افزایش می دهد.

سن بالا در زمان اولین تولد فرزند: افرادی که تولد فرزند پس از 35 سالگی دارند، خطر بالاتری از سرطان سینه را نسبت به زنانی که زایمان زودتری دارند، دارا هستند.

مواجهه با اشعه: مواجهه با اشعه در دوز بالا (برای درمان برخی بیماری ها) به ویژه اگر مواجهه در سنین جوانی باشد با افزایش خطر سرطان سینه مرتبط است. قرارگیری در معرض دوز کم رادیوگرافی که برای ماموگرافی استفاده می شود، نمی تواند خطر سرطان سینه را افزایش دهد.

قرصهای ضدبارداری خوراکی: ممکن است خطر سرطان پستان در زنانی که در حال حاضر از قرص های ضدبارداری خوراکی استفاده می کنند، یا در طی 10 سال گذشته از قرص های ضدبارداری خوراکی استفاده کرده اند، اندکی بالاتر باشد.

مصرف بالای چربی های اشباع شده: سنجش های بین المللی میزان بالاتری از سرطان سینه را در کشورهایی که میزان سرانه چربی دریافتی بیشتری دارند، نشان داده است، افرادی که کالری دریافتی بیشتری دارند، سن شروع نخستین قاعدگی در آنها زودتر است و سن نخستین زایمان دیرتر است که هردو با افزایش خطر سرطان سینه همراه است.

غربالگری پستان شامل معاینه، آزمایش، ماموگرافی و سونوگرافی است که از طریق آنها پزشک می‌تواند نخستین نشانه‌ های سرطان را در افرادی که هنوز علامتی ندارند تشخیص دهد.
استفاده دوره ای از غربالگری سینه در زنان بالای 45 سال می‌تواند میزان مرگ و میر به دلیل سرطان سینه را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. با این روش می‌توان همه سرطان‌هایی که به آهستگی در حال رشد هستند را دست کم دو سال زودتر زمانی که توده به اندازه قابل لمس برسد، تشخیص داد.