این مطالعه بر اساس کالبد شکافی مغز روی 586 نفر انجام شد که میانگین سنی آنها تقریباً 91 سال بود. محققان سبک زندگی و مهارت‌های ذهنی پایان زندگی هر فرد را با علائم عصبی زوال عقل، مانند پلاک‌های پروتئینی مغز یا تغییرات در جریان خون مغز مقایسه کردند.

دکتر «کلودیان دانا»، سرپرست تیم تحقیق از مرکز پزشکی دانشگاه راش در شیکاگو، گفت: «هیچ یک از این عوامل مغزی تأثیر زیادی بر ارتباط مثبت بین زندگی سالم و مهارت‌های ذهنی پایان زندگی فرد ندارد.»

به گفته محققان، این بدان معناست که تغذیه خوب، ورزش منظم و سایر عوامل ممکن است "ذخیره شناختی" ایجاد کند که در برابر تغییرات منفی در مغز نقش محافظتی دارند یعنی به افراد مسن اجازه می‌دهد تا در طول زمان "توانایی‌های شناختی خود را حفظ کنند".

به گفته محققان، مدت هاست که مشخص شده است که برخی از انتخاب‌های سبک زندگی مانند خوب غذا خوردن، ورزش کردن، اجتناب از سیگار کشیدن و عدم نوشیدن الکل، با نرخ پایین‌تر زوال عقل مرتبط است.

گروه محققان کالبد شکافی‌های مغزی را انجام دادند که بر علائم عصبی کلاسیک زوال عقل متمرکز بود: تجمع پلاک‌ها و گره‌های پروتئین آمیلوئید در بافت مغز، و همچنین تغییرات در عروق (سیستم گردش خون) مغز که ممکن است به کاهش جریان خون ناشی از رویدادها مانند سکته مغزی یا سکته مغزی خفیف اشاره کند.

همانطور که انتظار می‌رفت، آنها دریافتند افرادی که زندگی بسیار سالمی داشته اند، با نزدیک شدن به پایان زندگی، به احتمال زیاد حافظه خود را حفظ می‌کنند. محققان دریافتند هر یک امتیاز افزایش در "امتیاز سبک زندگی" افراد با افزایش "نمره شناختی کلی" آنها در پایان عمر مرتبط است.

با این حال، بیشتر این رابطه با تغییرات مغزی که در کالبد شکافی مشاهده شد، ارتباط کمی داشت.

به عبارت دیگر، حتی اگر پلاک‌ها و گره‌های پروتئینی یا اختلال در عروق خونی در مغز یک فرد متوفی که به شیوه‌ای سالم زندگی می‌کرده وجود داشت، اما نمرات ذهنی آن فرد بالا بود.

تنها اثر بسیار خفیفی مرتبط با ایجاد پلاک‌های آمیلوئید در مغز مشاهده شد.

همه اینها این تصور را تقویت می‌کند که زندگی سالم نوعی "ذخیره" را برای مغز سالخورده فراهم می‌کند، که به آن اجازه می‌دهد حتی در زمان بروز تغییراتی که معمولاً سیگنال ظهور زوال عقل است، به خوبی عمل کند.