بزرگنمایی:
یک روانشناس گفت: بیشتر بچه‌ها مقداری اضطراب را تجربه می‌کنند. اضطراب در بچه‌ها در دوره‌های خاصی از رشد مورد انتظار و طبیعی است.
فاطمه روحانی زاده مشاور و درمانگر کودک و نوجوان گفت: کودکان از حدود هشت ماهگی تا سال‌های پیش‌دبستانی، ممکن است در زمان جدایی از والدین و نزدیکانشان، پریشانی و اضطراب شدیدی نشان دهند که آن را اضطراب جدایی می‌نامند. بچه‌های خردسال ممکن است دچار ترس‌های کوتاه‌مدتی، مانند ترس از تاریکی، طوفان، حیوانات یا وحشت از غریبه‌ها شوند.
وی گفت: بچه‌های مضطرب اغلب بیش از حد ناراحت و عصبی یا سخت‌گیر می شوند. برخی ممکن است نیازمند اطمینان‌خاطر و قوت قلب زیادی باشند و نگرانی‌های آن‌ها می‌تواند در فعالیت‌هایشان درگیری ایجاد کند. والدین نباید ترس‌های فرزندشان را نادیده بگیرند. بچه‌های مضطرب ممکن است ساکت، مطیع و مشتاق جلب رضایت دیگران نیز باشند، مشکلات آن‌ها ممکن است دیده نشود.پس والدین باید نسبت به علائم اضطراب زیاد هشیار باشند تا با دخالت زودهنگام از عوارض آن پیشگیری کنند.
وی گفت: مشکلات اضطرابی شدید در بچه‌ها قابل درمان است. درمان زودهنگام می‌تواند از مشکلات آینده مثل از دست دادن دوستی‌ها، کاهش توان اجتماعی و تحصیلی، و عزت نفس پایین جلوگیری کند. اگر اضطراب شدت بیابد و شروع به ایجاد اختلال در فعالیت‌های معمول کودک، در جدا شدن از والدین، حضور در مدرسه و دوست‌یابی کند، والدین باید یک متخصص بهداشت روان یا روان‌پزشک کودک و نوجوان باشند.
چگونه تشخیص اضطراب در کودکان داده می‌شود؟
وی مطرح کرد: آیا فرزند شما اختلال اضطرابی دارد یا خیر، اولین قدم مشورت با پزشک متخصص کودک یا ارائه دهنده مراقبت‌های اولیه کودک است. متخصصان می‌توانند به ارزیابی زیاد اضطراب کمک کننددستیابی به تشخیص درست متخصص در تهیه یک برنامه درمانی که ممکن است شامل روان درمانی، دارو ودخالت در سبک زندگی باشد، به رفع اضطراب کودک کمک می‌کند.
روحانی زاده ادامه داد: اگر علائمی نگرانی و ترس بیش از حد یا علائم جسمی مانند دل درد، سردرد و تپش قلب و یا اضطراب در کودکان دیده شد.، وقت آن باشد که به پزشک کودک خود مراجعه کنید.کودک شما همیشه مراقب کار‌های شما است. او می‌بیند که چگونه استرس و نگرانی خود را کنترل می‌کنید. او رفتار شما با دیگران را می بیند و نحوه برخورد شما با احساسات خود را تحت نظر دارد. ضروری است که برای او یک الگوی مثبت باشید.
روحانی زاده گفت: در یادگیری اجتماعی، محققان دریافتند که کودکان با عروسک‌ها به همان شیوه رفتار بزرگسالان رفتار می‌کنند. کودکانی که شاهد پرخاشگری یک بزرگسال با کودک بودند، در ارتباطات خود نیز پرخاشگری رفتار می‌کنند. در حالی که کودکانی که رفتار محبت آمیز بزرگتر‌ها را تماشا می‌کردند، مهربانی را می بیند. برای این که ببینید که کودکان از والدین خود تقلید می‌کنند، نیازی به یک آزمایش علمی رویایی ندارید و هر روز متوجه آن می‌شوند.
این درمانگر کودک گفت: واقعاً سخت است که همیشه الگوی رفتار مناسب برای فرزندان خود باشید و هیچ کس از شما انتظار ندارد که کامل باشید. اما شما باید سعی کنید قوانین و رفتار‌هایی را که می‌خواهید کودک شما از آن‌ها اطاعت کند را الگوسازی کنید.
وی گفت:شما هر روز فرصت‌هایی دارید تا زندگی‌ای داشته باشید که ارزش تقلید را داشته باشد. به آنچه می‌خواهید که کودک از شما یاد بگیرد، فکر کنید و سعی کنید آن را در زندگی خود الگو قرار دهید. طبیعی است. مواقعی نیز پیش خواهد آمد که اشتباه می‌کنید یا کار‌ها را دقیقاً همانطور که برنامه ریزی کرده‌اید انجام نمی‌دهید. این اشکالی ندارد. زمانی که این اتفاق افتاد، از فرصت استفاده کنید و با کودک خود در مورد این که کجا اشتباه کرده‌اید و چگونه امیدوارید دفعه بعد متفاوت باشید، صحبت کنید. کودکان درس‌های باارزش از شما یاد می‌گیرند، حتی وقتی که اشتباه می‌کنید.